روایی و پایایی مقیاس شکفتگی وتعیین رابطه شکفتگی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشکده پزشکی

مقدمه: مقیاس شکفتگی (flourishing) از جمله مقیاس هایی است که یکی از ابعاد مثبت ذهن انسان را می سنجد. هدف پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی مقیاس شکفتگی بود. بررسی رابطه پیشرفت تحصیلی دانشجویان و شکفتگی به عنوان هدف فرعی این مطالعه در نظر گرفته شد. روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی است که در سال 1393 روی نمونه ای متشکل از 200 نفراز دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید. انتخاب نمونه به صورت نمونه گیری در دسترس بود. برای بررسی روایی پرسشنامه از روش های روایی محتوا، همبستگی گویه ها با نمره کل (تحلیل مواد) استفاده شد. پایایی مقیاس به وسیله روش های آلفای کرونباخ و پایایی تنصیفی بررسی گردید. برای بررسی رابطه بین شکفتگی و پیشرفت تحصیلی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: همبستگی گویه ها با نمره کل (52/0 تا 76/0) و معنادار (01/0>p) بود. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی مقیاس را تک عاملی برآورد کرد، با بار عاملی 86/3 که 46% از واریانس کل سؤالات را تبیین نمود. ضریب آلفای کرونباخ82/0و ضریب پایایی تصنیفی 8/0 بود. بررسی مقیاس شکفتگی و متغیر پیشرفت تحصیلی، نشان داد که پیشرفت تحصیلی با شکفتگی همبستگی مثبت و معنادار (01/0>p) دارد. نتیجه گیری: یافته ها مبین روایی و پایایی قابل قبول ابزار مورد مطالعه، در بررسی متغیر شکفتگی یا بهزیستی ذهنی در جامعه دانشجویان بود. با توجه به خصوصیات روان سنجی مطلوب، ابزار پژوهش حاضر می تواند در تحقیقات مربوط به روان شناسی مثبت مورد استفاده قرار گیرد.